Omawiany tomik rozpoczyna się od wspominania osób, które zginęły, wraz z ich imionami oraz opisem charakterystycznych cech np.:
Moje sny obserwują cię Inaczej,
Mają o tobie inne zdanie.
Ty nigdy nie strzelałeś.
Ty jesteś cichy. Amen.
(s.6)
Każda charakterystyka postaci dokonywana jest na tle działań; jest bardzo przejmująca. Podmiot liryczny tym sposobem oddaje hołd! Wie, że jedyną rzeczą jaką może zrobić, to powiedzieć o tym komuś; aby przetrwała pamięć.
W trakcie prowadzenia na terenie kraju wojny, zachodzi obawa o bezpieczeństwo osób bliskich i nas samych. Jedynie co pozostaje to ucieczka, od ciągle widzianego zła. Często pojawia się nadzieja, że niedługo okrucieństwo ludzkie zniknie z powierzchni ziemi! Rodzina podmiotu lirycznego staje się świadkiem cierpienia fizycznego oraz umierania wielu innych osób. Szczęście trwało do momentu przedwojnia. Nadszedł czas podziękowania za ofiarowaną pomoc. Liczył się każdy gest dobroci:
Mamo, mamo dziękujemy Ci
Chleb nas uratował
Bośnia pachniała kurzem, krwią, łzami, i spalinami
(s.11)
W środowisku, w którym przebywał, nie została w tym czasie zapewniona inna ważna potrzeba (bezpieczeństwa). Zagrożenie zradzało i zradza poczucie niepokoju. W trakcie wojny szuka wraz z rodziną szczęścia potrzebnego do egzystencji, nawet w sposób psychiczny.
Pomimo traumatycznych przeżyć nie zamyka się przed drugim człowiekiem. Rozmawia z nim dokonując terapii, jego pragnieniem jest uwaga słuchacza. Dzieli się z wybrańcami. Do nich należą czytelnicy. Mówi:
Chciałabym ci pokazać
ten horyzont tę linię
po której ciągną się podziurawione ciała
życia - jakoś czerwonego.
(s.24);
udaje mu się to wszystko pokazać! Wie; jak bardzo łatwo jest przekroczyć granice, gdzie czynnikiem dominującym jest ból.
Dokonuje refleksji. Dochodzi do wniosku, że ludzie umierają, umierali i będą umierać, bez względu na panujące zło. Jest nie tylko świadkiem przeżyć wojennych, ale ciągłej, nic nieznaczącej bieganiny.
Złe myśli pojawiają się:
Masa złych myśli
Widnieje w worku ślepoty i nienawiści
Ludzie biegną
Biegnąc umierają
(s.31)
Często kosztują życie niewinnych ludzi; jeśli wdroży się je w praktykę. Takim działaniem praktycznym jest wojna. Nieliczni chcą uszanować dar życia ofiarowany przez Boga, uciekają od ciągłej nienawiści, gdzie jednym z przykładów jest wojna.
Opętanie to nadludzka siła zła, wywodząca się od szatana, wnikająca w ludzką dusze, doprowadza do ogromnego szaleństwa. Do dnia dzisiejszego są wyznawcy szatana i do dnia dzisiejszego jest opętanie przez złe moce:
Chodzą dziś opętani.
Szukają wody i zbawienia.
Biedna jest ich nadzieja.
(s.23)
Jednym z dzieł opętania przez szatana jest wojna. Wiemy z przekazów biblijnych, że opętanie istniało od dawna. To człowiek sam daje się opętać. W naukach medycznych nie istnieje opętanie; zastąpione jest zagadnieniem o nazwie choroba psychiczna.
Książka Niepokoje niepokoju Olgi Lalić – Krowickiej jest świadkiem ogromnego zła i wyniszczenia. Niepokoje nie tylko w czasie wojny będą towarzyszyć człowiekowi, ale także w czasach pokoju, gdzie zło zapuszcza coraz bardziej mocniejsze korzenie. Będą współistnieć z naszą podświadomością.
Poezja zawarta w tym zbiorze jest wojenna, chociaż nie musi w każdym utworze pojawiać się słowo wojna. Wystarczy, że będą inne, również bolesne skojarzenia np. żołnierze. Kolorystyka jest niewątpliwie czerwona, symbolizuje krew.
-------------
Olga Lalić-Krowicka Niepokoje niepokoju wydanie drugie wyd. Krośnieńska Oficyna Wydawnicza Krosno 2011 s. 47